Woest
Het heerlijke woordWaait alle kanten op
Iedereen kent het
Dat woeste gevoel
Dat langzaam begint bij je tenen
En daarna
Met een rotgang omhoog schiet
Als een woeste raket
Naar het puntje van je neus
Dat rood kleurt
Naar de toppen van je vingers
Die jeuken om iets op te pakken en meteen weer heel hard weg te smijten
Naar je lippen en je tong
Die zich roeren om veel kabaal te produceren
De woestheid stormt in het rond
Totdat
Je neus niet meer rood is
Je vingers niet meer tintelen
Je lippen en je tong zich niet meer roeren
En je
In de stilte
De chaos
Bekijkt
De scherven opruimt
Een slokje water neemt om je keel te smeren
En weer verder gaat
Met wat anders
Woestheid
Een heerlijk woord
Geplaatst door SannQ in Overpeinzingen op 05-03-2010