SannQ - Van die dingen - Gedichten en Korte Verhalen

Madrid, 5 december

Het was zo'n avond
Zo'n avond...
waarop de lucht gitzwart lijkt
en de wind woest de laatste blaadjes van de bomen blaast...
Zo'n avond waarop het zelfs voor kinderen te guur is om de straat op te gaan
en de geur van een dampende pan boerenkool met rookworst badend in een bad van glimmende jus al van kilometers afstand je neus prikkelt.

Het was zo'n avond die hij
tot zijn favorieten rekende.
En terwijl hij keek naar de witte rookwolken die opdoemden uit de warme huizen en zich fel aftekenden tegen de zwarte lucht,
aaide hij met zijn gerimpelde witte hand over zijn lange grijze baard...
Het was door de jaren heen een tik geworden...
Als hij vroeger bang was,
of gespannen,
aaide hij met zijn pink over de zachte donshaartjesvan zijn jeugdige baard.
Het kalmeerde hem.
Maakte hem rustig.
Hoewel al die jaren later de donshaartjes uitgegroeid waren tot een lange baard,
eerst van glimmend dik zwart haar,
en later grijs,
waren zijn haren nog steeds zacht.

Het was zo'n avond...
Zo'n avond waarop hij het dus niet laten kon...
Waarop hij gespannen was...
Niet bang of angstig...
Eerder opgewonden...
Hij tuurde nog altijd naar buiten...
in de zwarte nacht.
En vroeg zich af
wanneer ze zou komen...
Dat ze zou komen, stond buiten kijf,
want zo wist hij,

Het was zo'n avond
die ook tot haar favorieten behoorde
En hoewel hij met de dag verstrooider werd,
haar favorieten...
zou hij nooit vergeten
Het was alleen de vraag
wanneer ze zou komen...
Waarschijnlijk tegen de tijd dat de laatste restjes boerenkool uit hun pan geschraapt werden...
Maar dan nog...
Misschien moesten de kinderen nog naar bed gebracht
En daarvoor,
niet te vergeten,
nog een liedje zingen en een wortel oppoetsen voor het paard...
Enig vond hij het,
wanneer de zoete kindertjes zoveel tijd in hem staken
Maar op dit moment
vervloekte hij het

Hij balde zijn vuist en kneep in zijn grijze baard
Zij had hem in haar macht
Met haar donkere lokken...
Die engelachtige verschijning...
Die op het eerste gezicht beter zou passen bij een ander feest in december

Hij hield er niet van wanneer mensen hem iets opdroegen, maar op haar kon hij niet kwaad worden
Hoewel ze hem toch echt onzeker maakte
Hij had zich immers al meerdere malen afgevraagd of ook hij niet toe zou geven aan plastische....
Hij durfde het woord nauwelijks uit te spreken
Maar als hij in de spiegel keek kon hij toch niet ontkennen dat de kraaienpootjes bij zijn ogen meer op de poten van een reiger begonnen te lijken...
En zijn baard,
misschien zou zwart hem toch wat jeugdiger maken

Op zo'n avond,
zo'n avond als deze
maakten zijn gedachten hem gek...

Zijn gedachten aan haar...
Het liefst zou hij haar meenemen...
Naar het warme zuiden.
En een keer per jaar zouden ze dan terugkeren,
om samen te kunnen genieten

Van zo'n avond

Van zo'n avond
die zij beiden
tot hun favorieten rekenden.