Voorbij
Ze was hem kwijtHet was ook wel even wennen
Zo'n groot huis
Maar toch
Hij kon niet ver zijn
Ze wist zeker dat hij er was
Zijn portemonnee lag nog op tafel
Ze riep zijn naam
Maar het enige dat ze hoorde was
Het zoemen van de vriezer
Ze liep naar de zolder
Zachtjes met haar voeten op de trap
Alsof er een baby'tje lag te slapen
Dat ze niet wilde wekken
Ze tuurde de ruimte in
Daar zat hij
Weggedoken in een hoekje van de bank
Die van haar oma was
Ze vroeg waarom hij hier zat
Maar hij zei niets
Ze vroeg waarom hij niet op haar reageerde
Maar hij zei niets
Ze vroeg waarom hij niets zei
Maar hij zei niets
Waarop zij ook maar niets meer zei
Zich omdraaide
En stilletjes de trap af liep
Alsof er een baby'tje lag te slapen
Dat ze niet wilde wekken
Geplaatst door SannQ op 22-09-2009
Delen: