SannQ - Van die dingen - Gedichten en Korte Verhalen

Hij hield van eb

Al van jongs af aan
Uren kon hij rondbrengen
Op het strand
Waar hij met stokjes in het
Natte zand tekende
En er met zijn vingers
Kleine schelpjes onder vandaan pulkte
Die hij in een grote tas stopte
En 's avonds thuis in de zon
Te drogen legde

Maar steeds vaker
Wanneer hij dacht dat
Het eb zou zijn
Was het vloed
En keek hij teleurgesteld naar
Het schuimen van de zee
En naar het stokje dat hij vasthield
In zijn linkerhand
Al was dat eigenlijk zijn rechter
Zo besefte hij later
Het maakte hem verdrietig
En boos
Waardoor hij schopte tegen het zand
In de duinen
Om vervolgens huiswaarts te keren
Zonder schelpen
En zonder
Natte vingers