SannQ - Van die dingen - Gedichten en Korte Verhalen

Het goot

De regen leek
Letterlijk
Met bakken uit de
Hemel
Te vallen

Bij de tramhalte
Stond een meisje

Haar haren
Nat
Tegen haar hoofd geplakt

In haar hand hield ze een
Paraplu

Zo'n grote familieparaplu

Hij was gesloten
En rustte met de punt
Op de straat
Tussen haar voeten

Het was een eenzaam gezicht
Zo tussen al die opengeklapte plu's
Die continu passeerden

Maar het meisje leek er geen erg in te hebben
Ze stond daar maar
Stilstaand
Turend in de verte
Kijkend naar niets

Misschien had ze niet eens in de gaten
Dat het regende
Misschien was het een protest
Of misschien hoopte ze
Dat de regen haar gevoel zou klaren

Het had iets treurigs
Maar tegelijkertijd
Was het dapper

De tram
Liet lang
Op zich wachten

Maar het meisje stapte niet in
In plaats daarvan
Keek ze omhoog
Naar de regen
Die steeds harder
Begon te vallen

Wonder boven wonder
Toverde het een
Brede glimlach rond haar lippen