SannQ - Van die dingen - Gedichten en Korte Verhalen

Vrijdagmiddag

Op station Overamstel
Stapte ze in
Dat het nagenoeg stil was in de metro
Scheen haar niet te deren
Want ze schreeuwde zo hard in haar telefoon
Dat het zelfs de mensen die een coupé verder zaten
Geen moeite kostte haar tirade te volgen

"Je bent me aan het pesten Niels!"
Schreeuwde ze
"Je weet dat ik dat nie-"
Dikke tranen rolden over haar wangen
"Je weet da-"
Haar gezicht liep rood aan
"Waarom luister je godverdomme niet!? Laat me uitpr-"
Ze beet op haar onderlip
"Laat me uitpraten! Luister naar me – Nee dat doe je niet! Nietes!"

Ineens hing ze op

Tot grote teleurstelling van de reizigers
Iedereen wilde wel weten hoe deze soap verder ging
Zou Niels het goed maken?
Maar het meisje keek wars voor zich uit

De coupé keek ademloos toe
Niet te opvallend
Want dat zou genant zijn
Maar toch kon je merken dat iedereen zijn oren spitste
En gespannen wachtte op wat komen ging

Bij het horen van een overgaande telefoon
Was een zucht van verlichting hoorbaar

Het meisje had al haar moed bij elkaar geraapt
En schreeuwde nog harder dan daarvoor

"Heb je enig idee hoe het voelt om jaloers te zijn?"
"Heb je enig fucking idee, Niels?"

De metro stopte bij de Henk Sneevlietweg
Het meisje liep naar de deur
Haar mascara maakte een zwarte streep onder haar ogen
Achterlatend

"Jij weet van niks Niels, en ik zal het je godverdomme wel eens"

Het meisje stapte uit
Haar stem ging op in de menigte

Helaas

Even
Heel even
Overwoog men
Ook uit te stappen
Misschien wel om te horen
Hoe dat nou was
Jaloers zijn

Maar iedereen bleef zitten
Want anders zou het ook maar
Gênant zijn