SannQ - Van die dingen - Gedichten en Korte Verhalen

Groene Ogen

Eenzaam als hij daar zat
In het drukke café
Keek hij zijn ziel aan
Die hard en onontkoombaar
Weerspiegelde in het glas van de ruit
Die hij het liefst
Net als zijn hart
Zou versplinteren
In duizend stukjes
Waar lijmen uitgesloten leek
En de groene tafellamp
Die niet alleen groene vlekken op zijn huid maakte
Maar ook zijn ogen deed schitteren
Van groenheid
Van jaloezie
Als hij het verliefde stel zag
Wanneer hij enkel en alleen
Zijn spiegelbeeld
Koesteren kon
In de eenzaamheid
Van het groene