SannQ - Van die dingen - Gedichten en Korte Verhalen

Eerste kus

Het was even wennen.
Het verbod op sigaretten in de kroeg heeft niet alleen een eind gemaakt aan de stank, nee, ook het gebruikelijke rookgordijn is verdwenen.
Eerst vraag je jezelf af of er soms een nieuw likje verf op de muur zit maar dan dringt het tot je door dat je nu pas ziet wat voor verf er überhaupt op de muur zit.
Zo ook met mensen.
Onopvallend flirten gaat niet meer.
En dat is aan de ene kant wel handig, je ziet meteen wat voor vlees je in de kuip hebt.
Hij zag het in ieder geval meteen.
En hij was ervan overtuigd dat hem mét rookgordijn ook nog wel opgevallen was wat een bloedmooie meid daar stond. Haar donkere huid glimmend in de gekleurde lampen die rondtolde door Paradiso
Haar kroeshaar in vlotte knot omhoog gebonden zodat haar schouders mooi uitkwamen boven haar strapless truitje. Met daaronder zo'n strakke broek en hoge hakken dat haar billen extra rond en vol leken. Uitbundig danste ze mee op de muziek. Haar armen in de lucht. En om de haverklap lachte ze haar witte parelmoeren tanden bloot. Wat een vrouw. De jongen keek om zich heen. Op zoek naar concurrentie. Die er niet echt was. Zo dacht hij. Bovendien was hij opgevoed met het motto: Wie niet waagt, die niet wint! En daarom zat er niks anders op dan gewoon contact te zoeken met deze vrouw. Die eigenlijk nog een meisje was.
Het duurde niet lang of zij had hem in de gaten. En ze had hem goed in de gaten. Zonder rookgordijn hoefde ze immers niet lang na te denken wat ze met deze, ietwat slungelige, oerHollandse jongen, aan moest. Echt een lekker ding was het niet. Maar zijn schattigheidsgehalte was toch behoorlijk hoog. En niet geheel onbelangrijk. Hij kon dansen! Kaaskop of niet, maar swingen met zijn heupen, dat kan hij wel. Niet zo goed als zij natuurlijk, maar dat was een kwestie van tijd. Hij had aanleg en daar gaat het om. Iedereen weet immers wat ze zeggen over mannen die goed kunnen dansen! Zij ook, daar had haar moeder haar al vroeg op gewezen.
Enfin.
Die lange slungelige kaaskop en de mooie negerin dansten samen alsof hun leven ervan afhing. Steeds dichter en dichter bij elkaar. Tot hun lippen elkaar gulzig opnamen. Ze kusten en kusten en een uur later, kusten ze nog steeds. Met hun handen bevoelden ze elkaars hitsige lichamen terwijl hun monden maar door bleven happen. Meer meer meer. Het was zo'n kus. Zo'n typische eerste kus. Waar alles mee leek te zijn gezegd. Het begin van, misschien nog wel een paar miljoen meer kussen die zouden volgen. Het begin van misschien wel nieuw leven dat zij samen ooit op de wereld zouden zeggen. Een kus, waar later in het bejaardenhuis met smart aan teruggedacht werd. En dat ze tegen elkaar zouden zeggen "Weet je nog, die avond in Paradiso, toen het rookverbod net van start was gegaan..."
Zo'n eerste kus, die misschien, tegelijkertijd wel hun laatste eerste kus was. Als ze voor de rest van hun leven monogaam samen zouden zijn, tenminste. Je weet het niet. Bij zo'n eerste kus, kan je dan ook het beste maar één ding doen – ook al sta je in een kroeg zonder rookgordijn waar privacy ver te zoeken is – er zoveel en lang mogelijk van genieten. Die eerste kus, is de belangrijkste van allemaal.