SannQ - Van die dingen - Gedichten en Korte Verhalen

Staking

Hij was boos
Mokkend stond hij bij het bushokje
Maar de bus
Die was in geen velden of wegen te bekennen
En dat was al erg genoeg
Maar wat het nog erger maakte
Was dat het leek of iedereen het wist
Dat hij
De enige was die op de bus stond te wachten

Met een boze blik
En de armen strak over elkaar
Bleef hij wachten
"Mij krijgen ze hier niet weg"
Dacht hij
Maar na drie uur
Werd het hem toch te veel
Hij kon natuurlijk naar huis gaan
Maar ja dan hij had hij wel veel tijd verspild
En bovendien wilde hij zich niet zomaar gewonnen geven
Zonder bus kon hij het ook wel
"Misschien moet ik dan maar gaan wandelen"
Dacht hij
En voorzichtig zette hij een stap
Een stap in de richting
Die hij nooit eerder had gezet
In zijn hele leven
Was hij nooit verder dan het bushokje gekomen
Heel even aarzelde hij
Maar toen
Stapte hij met ferme stappen
Een nieuw avontuur in

Vele uren later
Het was al bijna nacht
Kwam de man thuis aan
Uitgeput maar voldaan
En toen hij onder de wol kroop
Dacht hij
"Die bussen kunnen me gestolen worden"
En zo was het maar net
De man keek op zijn klokje
Hij kon niet wachten tot het morgen zou zijn
Want dan kon hij weer gaan lopen
Lopen in een nieuwe dag