SannQ - Van die dingen - Gedichten en Korte Verhalen

Donderende Dag

Het is stil in de trein
Die met een vlotte vaart rijdt
Langs groene stroken onbewoond land
Dezelfde route als altijd

Ondanks de drukte
Had hij ook vandaag weer zijn favoriete zitplek weten te bemachtigen
De op een na achterste wagon
Op de bovenverdieping
De eerste vierzitsbank aan de rechterzijde
Het eerste stoeltje naast het gangpad
Maar wel zo dat hij nog net de jonge zonnestralen van de morgen op zijn gezicht kan voelen

Zijn attaché koffertje ligt keurig op zijn schoot
Hij kijkt naar het krantje van zijn buurman
Het is donderdag
Natuurlijk is het donderdag
Donderdagen mogen nooit ongemerkt voorbij gaan
Sterker nog
Dat kunnen ze niet
Hij leeft voor de donderdag
Elke andere dag kan gestolen worden
Maar op donderdag komt zij altijd langs
Met haar rugzak met koffie en thee
Met haar tas vol heerlijke chocoladerepen

Geduldig kijkt hij op zijn horloge
Ze zou toch zo moeten komen
Tevreden sluit hij even zijn ogen

Voetstappen op de trap
De deur die open gaat
"Goedemorgen, koffie, thee!?"
Verschrikt kijkt de man op
Waar was ze?
Deze puisterige jongen
Met een vette staart
Lijkt in de verste verte niet op haar
Op zijn droom
Op zijn morgenzon die zijn hele week
Die doorgaans weinig voorstelt
Weer goed maakt
Hij brengt zijn handen naar zijn hoofd
En bedekt de tranen in zijn ogen
Die verrekte donderdagen