SannQ - Van die dingen - Gedichten en Korte Verhalen

Echt Hema

Het was een dinsdagmiddag
De eetzaal boven in de Hema
was nagenoeg uitgestorven
In de hoek bij het raam zat een stelletje
Met zeker zes plastic tassen vol kleding
Van hippe winkels op de grond om hen heen verspreid
Samen hadden ze de grootste lol

Zenuwachtig loopt een jongen langs het buffet
Hij frunnikt wat aan zijn jas en kijkt ongeduldig om zich heen
Dan komt er ook een meisje aangelopen
Ze zegt niks en kijkt naar de grond
"Maar een chocomel doen"?
Vraagt de jongen
Het meisje geeft geen sjoege
"Oké een chocomel dan"
Zegt de jongen
"Waar wil je zitten"?
De jongen kijkt naar de zaal vol lege tafeltjes
Het meisje zegt nog steeds niks
"Bij het raam dan maar"
Snel loopt de jongen naar een tafeltje bij het raam
Hij kijkt naar zijn meisje
De angst is uit zijn ogen af te lezen
Hoelang zal hij haar nog
'zijn meisje'
kunnen noemen?
Het meisje lijkt geen zin in chocomel te hebben
Ze tuurt wat naar buiten
Naar de Gebroeders Krol die mensen blij maken met verse vis
En die man
Die man die altijd over de here Jezus loopt te schreeuwen
Prediken
Met een net woord
Een traan loopt over haar wang
De jongen weet zich geen raad
"Maar kan ik..."
"Nee..."
Piept het meisje zacht
"Laat me maar"
"Maar we kunnen er toch over praten"
Vraagt de jongen
En hij wil het echt
Niets liever dan erover praten
En het weer goed maken met zijn meisje
Maar langzaam begint het besef te komen
Dat het te laat is
Deze keer is het menens
Hij kan zichzelf wel voor zijn kop slaan
Hoe heeft hij zo stom kunnen zijn
Een meisje zoveel verdriet te doen
Het stelletje twee tafels verder irriteert hem mateloos
Ooit hadden hij en zijn meisje ook zo'n geluk gekend
"Het spijt me..."
Probeert hij nog
"Ik zal nooit meer..."
Wanhopig zoekt hij naar woorden
Maar het is een zwaktebod
Dat beseft hij zelf ook wel
Het stelletje bij het raam buldert van het lachen
"Ik wil naar huis"
Het meisje doet haar das om en staat op
Met haar hand wrijft ze onder haar ogen
Hopend dat haar mascara nog goed zit
In stilte lopen ze samen door de lege zaal
Bovenin de Hema
Een ander meisje komt aangelopen
Ze ziet het stelletje naar de uitgang lopen
Uitbundig zwaait ze
"Hé Maartje, hoe is het!"
Ze glimlacht breed
Maartje draait om
"Laat me maar even"
Snel kijkt ze weer de andere kant op en loopt de Hema uit
De jongen sjokt met hangende schouders achter haar aan
Het meisje blijft verbouwereerd achter
Dan wendt ze zich tot de baliemedewerker
"Mag ik een chocomel?"