SannQ - Van die dingen - Gedichten en Korte Verhalen

Damestoilet

Er is niemand te bekennen
Iets wat niet vaak voorkomt
Snel gaat ze het eerste hokje binnen
Sluit de deur achter zich
Met gebogen hoofd
Leunt ze uitgeput tegen de deur
Ze luistert
In de verte klinkt het gebonk van de beat
Ze legt haar hand tegen de muur
Die meetrilt op het ritme
Het ritme van de plaat
En de stampende mensenmassa
Zweetdruppeltjes glijden in stroompjes van haar voorhoofd
Over haar wang
Langs haar hals
Tussen haar borsten
Een traan mengt zich met het zweet
Het is genoeg geweest
Het is nu toch echt genoeg geweest
Zo blijft ze staan
Verdoofd en rustig
Slaperig
De deur wordt open getrokken
Twee meiden komen binnen
Luid pratend
Zo hysterisch dat wat ze zeggen
Niet te verstaan is
Irritant
Haar hand glijdt beetje bij beetje
Langs de muur naar beneden
Ze voelt hoe de energie uit haar lichaam wegstroomt
Het gekakel van de meiden voelt als
Spelden die plagerig in haar trommelvliezen prikken
Het liefst wil ze haar handen op haar oren leggen
Maar het gaat niet meer
De deur valt dicht
Stemmen vervagen
Rust
Dit kan toch niet de bedoeling zijn
Was dit de bedoeling?
Ze zou nu toch juist hyper moeten zijn
Tenminste als ze het goed begrepen had
Of had ze het niet goed verstaan
Wel zonde van het geld
Raar eigenlijk
Voor zo'n klein pilletje
Ze zakt door haar knieën
De vloer is koud
Maar dat maakt niet uit
Niks maakt meer uit
Met haar benen opgetrokken ligt ze naast de wc
Haar oogleden worden zwaar
Vallen dicht
Het is over
Uit